سه شنبه ۲۶ دی ۹۶
دیدنِ بعضاً پاره ای از فیلم‌ها و یا شنیدنِ گذری چندی از ترانه‌ها دُرُست به منزله پا گذاشتنِ خودآگاه به روی مین است. برای من دیدنِ دو فیلم "زمانی برای مستی اسب‌ها" و نیز "لاک‌پشت‌ها هم پرواز می‌کنند" چنین حکمی داشت. گاهی دیدنِ برخی فیلم‌های بی زرق و برقِ تحسین شده ارزشِ صدچندان به فیلم‌های پُرزرق و برقِ سینمای هالیوود دارند که تماشا و لمسِشان به عنوان یک انسان خالی از لطف نیست.
