[Adore [2013 نسبت به فرهنگِ ما کاملاً غریب است. از آن خط داستان‌ها که به طور پیش‌فرض از بدوِ آفرینش به دور از هرگونه تصورِ ما جاسازی شده و غیرمتناسب با ارکان‌های جامعۀ ما شناخته شده. با این‌که خطِ داستانی عشقِ ممنوعه‌ای را به تصویر کشیده بود اما من از دیدنِ آن حسِ بدِ حاصل از روند رشدِ عشقِ کریه بینابین ایان و رُز و تام و لیل را نگرفتم.
Adore یا Adoration نشان داد عشق به هیچ‌چیز نیست. به نسبت نیست. به سن نیست. به ایده‌آل های جاانداخته شدۀ عام و مطابق با ارکان‌های جامع هم نیست. عشق همه‌چیز را بی‌ربط می‌کند و اگر پا بگیرد ریشۀ تصورِ عام را می‌خُشکاند. چه بسا دیگر به بقای نسل فکر نکنی و تنها به حالِ حال فکر کنی. چشم بدوزی به سال‌خورده‌ای که ورای نسبتِ داشته حداکثر تفاهماتِ ممکن را با تو دارد و تو سال‌های سال زندگی، عشق و تحسین او را در ذهن بپرورانی.
